20 Marca 2024

Niemiecki bank na straconej pozycji – sukcesy orzecznicze w sprawach przeciwko Deutsche Bank

W ostatnim czasie uzyskaliśmy dwa w pełni w 100% korzystne wyroki przeciwko Deutsche Bank Polska S.A. z siedzibą w Warszawie – w sprawie XXVIII C 2014/21 oraz w sprawie XXVIII C 9127/21. Obydwa orzeczenia wydane zostały przez tzw. wydział frankowy Sądu Okręgowego w Warszawie.

W sprawie XXVIII C 9127/21 Sąd (SSO Dorota Stokowska-Komorowska) oprócz stwierdzenia nieważności umowy kredytowej, zasądził na rzecz kredytobiorców pełną kwotę wpłaconych przez nich na rzecz banku rat kredytu za cały okres obowiązywania umowy, wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie i to od daty dochodzonej przez powodów, tj. od daty upływu terminu wyznaczonego bankowi na zapłatę w skierowanym do niego przedsądowo wezwaniu, a w stosunku do kwoty, o którą rozszerzono powództwo w toku postępowania o dalsze wpłaty rat – od daty tego rozszerzenia.

Bank kwestionował status konsumenta w stosunku do obojga powodów, ze względu na wykonywanie przez jednego z nich zawodu radcy prawnego, zaś drugiego – pracownika banku (nie tego pozwanego), który jednak nie miał w ogóle do czynienia z udzielaniem kredytów odnoszących się do walut obcych. Obaliliśmy ten zarzut banku powołując się m.in. na ten konkretny stan faktyczny, jak i szerokie orzecznictwo TSUE.

Sąd nie uwzględnił podniesionego przez bank zarzutu zatrzymania. Słusznie doszedł do przekonania, że bank nie może wstrzymać wypłaty kredytobiorcom dochodzonych przez nich świadczeń z tytułu rat kredytu do momentu oddania mu wypłaconego tym kredytobiorcom kapitału kredytu, ponieważ bankowi przysługuje dalej idące uprawnienie – potrącenie tych kwot i wypłacenie kredytobiorcom różnicy (suma wpłaconych rat przekraczała bowiem kwotę wypłaconego przez bank kapitału).

Jest to miła odmiana po dość burzliwym okresie uwzględniania przez sądy zarzutu zatrzymania na rzecz banków. Mamy nadzieję, że taka praktyka orzecznicza definitywnie się kończy, co doprowadzi do zniechęcenia banków do stosowania tego typu „zagrywek procesowych” - z prawnego punktu widzenia są one w sprawach kredytów frankowych absurdalne.

***

W drugiej z wygranych przez nas spraw XXVIII C 2014/21 Sąd (SSO Paweł Kaszak) również nie uwzględnił podniesionego przez bank zarzutu zatrzymania. Podstawą jego stanowiska było z kolei uznanie, że umowa kredytu denominowanego w walucie obcej nie jest umową wzajemną – brak wzajemności umowy wyklucza z kolei możliwość powoływania się na instytucję prawa zatrzymania, na co również wskazywaliśmy w toku postępowania, w bezpośredniej odpowiedzi na podniesienie tego zarzutu przez bank.

W powyższej sprawie Sąd nie dokonywał ustalenia nieważności umowy w sentencji wyroku, ponieważ kredyt został spłacony przez naszych klientów w całości w 2020 r. – orzekł tzw. nieważność przesłankową. Zasądził jednak na rzecz kredytobiorców całość dochodzonych przez nich kwot z pełnymi odsetkami, liczonymi od przedsądowego wezwania banku do zapłaty.

Obydwa wyroki cieszą tym bardziej z uwagi na fakt, że umowy kredytów powiązanych z walutą CHF zawierane z Deutsche Bank Polska S.A. są konstrukcyjnie nieco bardziej skomplikowane niż umowy z innymi bankami. Powyższe przykłady wygranych spraw pokazują jednak, że przy odpowiednim nakładzie pracy i adekwatnej argumentacji można doprowadzić do unieważnienia również ich.

Najnowsze na blogu